STREFA TEORII: sztuka/ filozofia/ literatura_2013

JAK RODZI SIĘ DZIEŁO SZTUKI? –W POSZUKIWANIU ŹRÓDEŁ.

W ramach II. edycji bloku tematycznego STREFA TEORII: sztuka/ filozofia/ literatura zaproszeni goście, każdy z perspektywy swoich doświadczeń naukowych, bądź artystycznych, przedstawią referat oraz podejmą dyskusję dotyczącą wskazania genezy dzieła sztuki. W świetle dyskursu szczególnie uwzględniona zostanie obecność dwudziestowiecznych teorii psychoanalitycznych w procesie kreacji  artystycznej oraz w recepcji dzieła sztuki.

W spotkaniu udział wezmą:

- prof. dr hab. PAWEŁ DYBEL:
„GENEALOGIA AKTU TWÓRCZEGO W TEORII PSYCHOANALITYCZNEJ SIGMUNDA FREUDA  I HANNY SEGAL ".

- dr hab. prof. UŚ ROMAN MACIUSZKIEWICZ:
„ŁZY SZTUKI – POMIĘDZY WZNIOSŁOŚCIĄ, TRAGEDIĄ I TRANSGRESJĄ”.

- dr MIECZYSŁAW JUDA:
„CHEMIA CZY ALCHEMIA: O ŹRÓDLE DZIEŁA SZTUKI”.

Dyskusję poprowadzi mgr MICHAŁ ZAWADA.

Spotkanie odbędzie się 16 maja 2013 roku o godz. 17.00.
Na spotkanie wstęp wolny.

Serdecznie zapraszam
Adriana Zimnowoda (autorka projektu)

   prof. dr hab. Paweł Dybel

Profesor w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego oraz w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. Główne dziedziny zainteresowań badawczych: filozofia współczesna (fenomenologia, hermeneutyka, poststrukturalizm), teorie psychoanalityczne, antropologia filozoficzna, współczesna filozofia polityczna. Opublikował pięć książek naukowych, kilkadziesiąt artykułów w języku polskim, niemieckim i angielskim, szereg redakcji naukowych oraz kilka tłumaczeń. Tytuły książek: Dialog i represja. Antynomie psychoanalizy Sigmunda Freuda, Warszawa 1994, Freuda sen o kulturze, Warszawa 1995, Urwane ścieżki. Przybyszewski, Freud, Lacan, Kraków 2001, Granice rozumienia i interpretacji. O hermeneutyce H.G. Gadamera, Kraków 2004, Zagadka „drugiej płci”. Spory wokół różnicy seksualnej w psychoanalizie i w feminizmie, Kraków 2006, Granice polityczności  (razem z Szymonem Wróblem), Warszawa 2008, Okruchy psychoanalizy, Kraków 2009, Oblicza hermeneutyki, Kraków 2012. Stypendysta: Thyssen Stiftung, Alexander von Humboldt Stiftung, DAAD, The Kosciuszko Foundation,The British Academy, Institut fűr die Wissenschaften vom Menschen. Kierował międzynarodowymi przedsięwzięciami badawczymi (międzynarodowe seminaria, konferencje, granty polsko-brytyjskie, polsko-niemieckie przy współpracy m.in. z: H.G. Gadamerem, E. Laclau,  S. Critchley,  R. Gasche,H. Lang). Od lat prowadzi rozległą i intensywną działalność dydaktyczną w kraju i za granicą (m.in. ISNS UW, Studia Doktoranckie SNS IFiS PAN oraz IBL PAN, seminaria na Uniwersytecie w Bremie, Siegen i w University at Buffalo, zajęcia na Collegium Civitas czy Gender Studies).

  dr hab. prof. UŚ Roman Maciuszkiewicz

Roman Maciuszkiewicz ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, Wydział Grafiki w Katowicach w 1980 r. Zorganizował 38 wystaw indywidualnych, brał  udział w ok. 90. pokazach zbiorowych, na których otrzymał kilkanaście nagród i wyróżnień. Zajmuje się głównie malarstwem, od pewnego czasu realizując prezentacje indywidualne konstruuje je tematycznie; ważniejsze to: Metropolis, Fabryka snów, Imaginacje, Symetria, Nocą, Tam… zamykając prace w cykle, które wzajemnie się uzupełniają, przenikają i są pretekstem do rozwijania kolejnych tematów. W latach 90. krótko zajmował się performance i obiektami sztuki współpracując z grupą „4” (M. Kamieński, R. Kalarus, L. Jaszczuk). Obok praktyki artystycznej i dydaktycznej w kręgu jego zainteresowań jest teoria sztuki. W latach 1993–2001 współredagował pismo kulturalne Opcje publikując zarówno w nim, jak i w kilku innych periodykach o zasięgu ogólnopolskim (Exit – Nowa Sztuka w Polsce) jak i regionalnym (Śląsk) liczne teksty o sztuce – dotyczące jej historii i współczesności. W 2010 roku opublikował w Wydawnictwie Uniwersyteckim UŚ zbiór esejów zatytułowany Obrazy. Intuicje. Imaginacje. W dorobku artystycznym ma także teksty literackie, głównie opowiadania, publikowane w ogólnopolskich pismach literackich (Fraza, Dekada Literacka, Akant) oraz słuchowiska radiowe. W 2006 r. zrealizował scenografię do Makbeta W. Shakespeara dla Teatru im. St. Wyspiańskiego w Katowicach, za którą otrzymał doroczną nagrodę „Złota Maska” (wspólnie z reżyserem spektaklu Henrykiem Baranowskim). W latach 2002 – 2009 wykładał w ASP w Katowicach. Obecnie pracuje w Instytucie Sztuki na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Śląskiego na stanowisku prof. UŚ.

  dr Mieczysław Juda

Doktor nauk humanistycznych. Kierownik Zakładu Historii Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. W latach 1989–1990 stypendysta rządu francuskiego IRESCO (Institut de Recherche sur les Sociétés Contemporaines/CNRS (Centre National de la Recherche Scientifique), Paris. Członek senatu ASP i kapituły Medalu ASP w Katowicach oraz członek Stowarzyszenia Przyjaciół Ronda Sztuki. Prezes Zarządu Towarzystwa Przyjaciół NOSPR (Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia) w Katowicach. Autor licznych artykułów z zakresu teorii sztuki, filozofii, socjologii kultury oraz cyberkultury. Redaktor wielu publikacji w tym: Znak-znaczenie-komunikacja, ASP Katowice 2002, O świecie i obrazach świata, vol. I, ASP Katowice 2004, Od grafiki propagandowej do Ronda Sztuki, ASP Katowice 2007, Koszarowa 17. Grafika w ASP w Katowicach, ASP Katowice 2008 (wspólnie z A. Romaniukiem), Akademia 2007+,  ASP Katowice 2009, O świecie i obrazach świata, vol. II, ASP Katowice 2010, Grafiki i przestrzenie Ferdynanda Szypuły, ASP Katowice 2011, Dziesięć lat później/Ten years after, ASP Katowice 2011 (razem z A. Harasimowicz, M. Oslislo), Horyzont, ASP Katowice 2012.

   mgr Michał Zawada

W latach 2004–2009 studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim, a w latach 2005–2010 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowni prof. Andrzeja Bednarczyka. Aktualnie jest doktorantem macierzystej uczelni oraz asystentem w Pracowni Malarstwa prof. Andrzeja Bednarczyka. Zajmuje się malarstwem, fotografią oraz sztuką wideo. W swojej twórczości najczęściej zestawia działania artystyczne z teoretycznymi, podejmując dialog z dyskursem obrazu w jego współczesnych analizach. W działaniach plastycznych używa cytatów i zapożyczeń, nie pozostawia dzieła jako elementu samoistnego lecz wpisuje je w szeroki kontekst, w twórczą rozmowę z tradycją artystyczną i teorią sztuki. Pracuje według zasady dialektyki obrazowej, łącząc pochodzące z różnych źródeł porządki wizualne w heterogeniczne całości, najczęściej powiązane w konkretne cykle i serie. Odnosi się najczęściej do teoretycznego dorobku W. Benjamina, A. Warburga, J. Lacana, H. Beltinga i G. Didi-Hubermana. Laureat stypendium Rektora UJ dla laureatów olimpiad (2004) oraz stypendium artystycznego prof. Janiny Kraupe-Świderskiej (2008). Autor kilku wystaw indywidualnych oraz kilkunastu zbiorowych.